استاد محمدرضا شعبانعلی ( البته می‌دانم که ترجیح ایشان بر این است که بدون لقب و با ضمیر مفرد و حتی با نام کوچک خطاب شوند) کسی است که در روند مطالعه و کتاب خوانی من بی اغراق بیشترین تاثیر را داشته است. مدت‌ها است که پیگیر روز نوشته‌هایش هستم و گاهی هم سری به سایت وزین متمممی‌زنم. همیشه پیگیر مطالب و فایل‌های صوتی اش هستم. وقتی مطلع شدم کتاب « از کتاب» به نویسندگی او چاپ شده است بدون درنگ دو نسخه از این کتاب را سفارش داده و خریدم و با اشتیاق خواندم و لذت بردم و شهریور امسال به اتمام رساندم.
این کتاب نگاهی موشکافانه به مقوله کتاب و کتاب خوانی دارد. یک نکته بسیار جالب برایم این بود که در جاهای مختلفی از کتاب با اینکه به نکته‌‌‌ای از کتابی یا مقاله‌‌‌ای در تایید اثر کتاب خوانی اشاره می‌کند اما با وسواس خاصی جنبه‌های دیگر آن نظر را هم مورد کنکاش قرار می‌دهد گویی که به نمایندگی از کسی که مخالف آن نظر است ابراز نظر می‌کند.
اصلا شروع کتاب در دیباچه با این گفته ویرجینیا وولف همراه است که « بهترین توصیه‌‌‌ای که می‌توان در زمینه کتاب خوانی به یک نفر کرد این است که هیچ توصیه‌‌‌ای را نپذیرد»!!! نظری به ظاهر کاملاً مخالف ماهیت وجودی این کتاب.
در جایی از کتاب اشاره می‌کند که :« در تحقیقات متعددی ادعا شده است که مطالعه اغلب کتاب‌های غیر اجباری می‌تواند درآمد ما را در طول زندگی افزایش دهد »نکته‌‌‌ای بسیار مستعد موج سواری برای بسیاری از نویسندگان اما در کمال حیرت در ادامه وصف این موضوع اشاره می‌کند که: « ممکن است در این تحقیقات رابطه علی با رابطه همبستگی اشتباه گرفته شود» و یا اینکه « اگر خواندن کتاب درآمد فردی را در اتریش یا آلمان زیاد کند آیا در مورد ایران هم صدق خواهد کرد یا نه» !!!
در جایی دیگر به یک نکته تاریخی اشاره می‌کند : « بر سردر کتابخانه شهر تبای در یونان نوشته شده بود: شفاخانه جان.»نکته‌‌‌ای بسیار مهم و نادر در تایید نظر نویسنده و فلسفه کتاب از اعماق تاریخ. اما باز هم مخالف جریان آب شنا می‌کند و می‌گوید: « البته شاید این موضوع مربوط به این باشد که نویسندگان غربی ریشه تاریخی هر چیز را به یونان باستان نسبت می‌دهند.»!!!
در جایی دیگر از نیل فرود به عنوان یکی از پیشگامان کتاب درمانی اشاره می‌کند ولی به این نکته هم اشاره می‌کند که :« البته هنوز زود است که بطور قطعی و مستدل در باره اثر کتاب خوانی حرف بزنیم»!!!
به نظر من وجود همچین نویسندگان و اندیشمندانی همانند در و مرواریدی در انبوه صدف‌های موجود در دریا می‌باشند.